عروس مهاجر

29سالمه و با همسرگلم داریم قدم به یه مرحله ی جدید و ناشناخته ایی از زندگی مون میزاریم. میخوام تمااام خاطراتم و اتفاقاتی که تو این مسیر هیجان انگیز برام میفته رو ثبت کنم تا در آینده از مرور لحظات تلخ و شیرین زندگیمون لذت ببریم

عروس مهاجر

29سالمه و با همسرگلم داریم قدم به یه مرحله ی جدید و ناشناخته ایی از زندگی مون میزاریم. میخوام تمااام خاطراتم و اتفاقاتی که تو این مسیر هیجان انگیز برام میفته رو ثبت کنم تا در آینده از مرور لحظات تلخ و شیرین زندگیمون لذت ببریم

دریچه ی امید

دیشب تااونجا رسیدیم که من یه مدته شروع کردم به بررسی گزینه های موجود. حقیقتش شخصا حس خوبی به امریکا ندارم و احساس میکنم یه محیط خیلی خشن وبااختلاف طبقاتی زیاد و پراز تشنج واسترس باشه.مدام مجبوری برای حفظ موقعیت و شغلت تو استرس و رقابت باشی.یه مقدار هم ناامن به نظر میرسه! البته این فقط تصورات درونی منه و شاید در واقعیت اصلا اینطور نباشه .من از دوستانی که مطلع هستن  خواهش میکنم تجربیت و اطلاعاتشون رو در اختیار منم بزارن.مچکرم 

برای دو گزینه باقیمانده من و همسری شروع کردیم به شمردن امتیازامون تا ببینیم کجا امتیاز بیشتری داریم و بهتر میتونیم زندگی کنیم از دوستان متوجه شیم که اوضاع کار برای تخصص همسر تو استرالیا بحرانی تره و سخت تر گیر میاد اینه ک رفتیم سراغ سیستم اسکیل ورکر کانادا که متوجه شدیم از اول ژانویه 2015 به اکسپرس اینتری تغییر کرده و شرایط برای رفتن به مراتب سخت تر شده.ضمن این که اگه یه جاب افر مناسب  نداشته باشی و ا اینکه ایلتس زیر 7.5 باشی عملا فکر کردن به کانادا بی فایده اس

امتیاز اکسپرس اینتری ما خیلی کمتر از حداقل بود و همسر عزیز با وجود اینکه تند تند کارای زبانو کرد و رفت ایلتس داد و با توجه به اینکه تو این سالهای کاریش خیلی از کاراشون باکشوهای اگلیسی زبان بوده سطح زبانش عالیه اما ایلتس 7 شد و احساس میکرد دیگه هیچ راهی وجود نداره و خیلی ناراحت بود.

من از پارسال بعد عروسی واسه مهر ارشد قبول شده ام و دانشجوی ارشدم .البته اینم بگم که زیاد درس خوندنو دوس ندارم ولی شوهر عااااشق درس خوندنه وکلی ذوق داره و تشویقم میکنه که درسمو ادامه بدم.

به ذهنم رسید که حالا که حالاحالاها کار داریم برا پرونده مهاجرتی و به این سادگی نمیتونیم بریم چراتحصیلی اقدام نکنیم که کلی راحتتره و زودترم به نتیجه میرسیم.فکرمو به عشق گفتم وکلی استقبال کرد ولی من حال و حوصله دکتری رو واقعا ندارم  و فکر اینکه بخوام 4سال اونم به زبان انگلیسی برق بخووونم روانیم میکنه اینه که تصمیم گرفتم مجدد برا ارشد اقدام کنم که هم تکراریه و هم دوساله دیگه.یه جوری میگذره. البته شوهری هم خیییلی دوس داره ادامه تحصیل بده اما با توجه به گپ تحصیلی که داره و حدود ده دوازده سال پیش فارغ التحصبل شده امکانش نیس و اینکه خودش ترجیح میده اونجا کار کنه

من بطور جدی از خرداد امسال بعد امتحانای ترمم شروع کردم به تحقیق و با فروم بسیااااار بسیار مفید اپلای ابرود اشنا شدم و کلی اطلاعاتم بالا رفت.به همه دوستانی که قصد مهاجرت دام حتما حتما  مطالعه این فروم رو توصیه میکنم. به موازات مطالعاتم تو یه کلس ایلتس هم ثبت نام کردم چون عملا غیر تابستون وقت دیگه ایی برای زبان خوندن ندارم البته انو هم اضافه کنم که من کلا عاااااشق زبانم و از دوران ابتدایی که درس میخوندم کلاس زبان هم میرفتم تا زمان کنکور که تو کنکور 93 درصد زبان زدم و دیگه نشد زبانمو ادامه بدم تا امسال.

پکیج ایلتسی که من رفتم از تیر تا اواخر مهر دامه داشت و برای خیلی از اسکیل ها مخصصا رایتینگ عالی بود.برای 19 دسامبر2015 یا همون  20 آذر خودمون امتحان ثبت نام کردم و خوشبختانه منم 7 اورال شدم البته من اکادمیک بودم

دیگه وقتی نمره بالای منو تو زبان دیدیم فهمیدیم که یه قدم دیگه به هدفمون داریم نزدیک میشیم و خیلی جدیتر باید به رفتن فکر کنیم.کلییی با اساتید دانشگاههای مختلف کانادا درارتباط بودم و تقریبا از یکی دوتا شون جواب تقریبا مثبتی گرفتم.الان داریم برای اپلای ان لاین دانشگاهها اقدام میکنیم و کلی ذوقشو داریم.نمیدونم در اینده چی میشه و خدای مهربون سرنوشت مارو چه جوری رقم زده اما امیدوااارم  هرچی که خیرمون توشه بشه و بهترین ها برامون اتفاق بیفته